ساخت اقتصاد ملی یا اقتصاد خرد، بدون تحول در اقتصاد جهانی میسر نیست، و بی سرانجام است. اکنون اقتصاد جهان نیازمند حضور: فعال ایران در جهان است. هرگوشه ای از جهان به شکلی از اقتصاد رنج می برد، که در کلان اقتصاد جهانی میتوان گفت: مردم درگیر بیکاری، فقدان اتیه و فقر مطلق هستند. فرقی نمی کند در ایران باشند، یا در چین و امریکا. اگر هم تفاوتی ملاحظه می شود، در نحوه انعکاس آن در رسانه ها است. مثلا در حالیکه یک چهارم مردم آمریکا، در زندان هستند و بیشترین زندانی دنیا را دارد، ولی برخی ها تصور می کنند: اقتصاد اول جهان است. و یا چین، که فاقد هرنوع اندیشه اقتصادی و دور اندیشی مردمی است، و اقتصاد خود را با دامپینگ اداره می کند. پایین ترین دستمزد ممکن را به کارگران می پردازد، تا هزینه تولید کالاها کمتر شود. ان وقت رسانه ها آن را اقتصاد دوم جهان معرفی می کنند. آلمان درگیر بیکاری و فقر است، بطوریکه وجود یا افزایش مهاجرت ها، برایش کابوس شده! بعنوان اقتصاد برتر اروپا معرفی می شود. ایتالیا که مردمی گرسنه و بسرعت بیکار شونده دارد، قدرت اقتصادی معرفی می گردد. در حالیکه اگر معیار ها عوض شود، همه چیز برعکس است. یکی از معیار ها بدهی های دولت یا ملت های دنیا است. وقتی که امریکا 23بیایرد دلار بدهکار است، و درآمد سالانه آن فقط 4تریلیون دلار است، چگونه میتواند قدرت برتر اقتصاد جهان باشد؟ در حالیکه به قول معروف نسیه زندگی می کند! و از شانه هایش نفس می کشد. تنها کشوری که بدهکار نبوده، بلکه طلبکار همه جهان است، ایران است. حداقل طلب ایران از کشورهای دیگر، وجوه فروش نفت و دیگر صادرات غیر نفتی است. که به دلیل تحریم بانکی، هیچ دریافتی در مقابل فروش نفت نداشته است. فرقی نمی کند که این کشور آمریکا باشد، یا اروپا و چین و روسیه و هند و پاکستان! برخی ها می گویند که کالا بجای آن داده اند و تهاتر کرده اند. این خود دلیل فقر آن کشورها است. زیرا غذا را از سر سفره مردم خودشان، برداشته و بجای پول نفت به ایران داده اند! تا جاییکه ایرانی ها دچار چاقی مفرط شده، و مصرف سرانه شان سه برابر متوسط دنیا است. علاوه بر اینکه ایران هر روز، موفق به کشف معادن نفت بیشتری شده، و دیگر نعمت های خداوندی را دریافت می کند(ان الذین آمنوا و اتقوا لفتحنا علیهم ابواب رحمتنا) اما برخی دولتمردان ایرانی فکر می کنند: باید این ها را ذخیره کنند! در حالیکه خداوند آن را برای تقسیم بین مردم دنیا، به ایران داده است. زیرا بهترین مقسم در این دنیای وانفسا هستند. و بجای اینکه اقتصاد دنیا را متحول کنند، و نعمت های خداوندی را برای مردم دنیا بخواهند، آن را فقط برای ملت خود می خواهند. درواقع فکر انها این است که: ایران جزیره ای جدا در بین تمام انسانها است. در حالیکه ایران منابع زیادی دارد، و میتواند با فکر برتر خود، با کمک شرکتهای دانش بنیان و دانشگاهها، تولیدات را بسیار بالاببرد و دنیا را، سیر کند. وقتی قیمت همه چیز در دنیا بیشتر از قیمت های ایران است، یعنی تقاضا وجود دارد. و باید به این تقاضا با تولید بیشتر ( رونق تولید) جواب داد. مثلا پیدا شدن بزرگترین میدان نفتی دنیا، در چند روز پیش، به این معنی است که فورا آنها را تصفیه کند، و به دنیا بفروشد! اگر با کمک هوش ایرانی، این منابع به بنزین تبدیل شود، دنیا همه آنها را می خرد، و قیمت بنزین در جهان کاهش پیدا، و به نرخ های ایرانی نزدیک می شود. این امر مانع قاچاق بنزین شده، و اشتغال کامل برای ایرانیان ایجاد می کند. وقتی خاک خالی ایران را، به قیمت طلا می خرند یا سنگ خام را، تا چین حمل می کنند. یعنی بازار وجود دارد. پس با ایجاد ارزش افزوده، قیمت های جهانی را کاهش داده، جلوی قاچاق ان را گرفت، و اشتغال هم کامل می شود.
