اینهمه جرم و جنایت علیه ایران در خارج می شود ولی تا کنون قوه قضائیه کاری نکرده اگر موضوع استرداد مجرمین است اولا چرا مجرمان را اعلام نمی کند و حکم محکومیت آنها را صادر نمی کند ثانیا چرا به مجلس پیشنهاد نمی دهد تا آن را تصویب کنند. تصور ذهنی قوه قضائیه تا کنون در چهارچوب کاپیتولاسیون شکل گرفته یعنی خارجی ها هر کاری کنند باید در کشور خودشان محاکمه شوند و اگر در کشور خودشان مجوز داشتند یعنی هیچ! گویا جرمی اتفاق نیافتاده. بدتر از ان ایرانیان فراری به خارج هستند. همینکه پای خود را از مرز ایران بیرون می گذارند یعنی از هفت دولت آزاد هستند و کسی پیگیر جرم آنها نیست. از رضا پهلوی گرفته تا رئیس منافقین و گروهکها که باهزاران پرونده ترور به راحتی می گردند
تا این افراد خود فروخته مانند مسیح علی نژاد و دیگران. یعنی خون هموطنان ما هدر می رود و 17هزار شهید ترور بدون انتقام باقی می مانند. حتی انهایی هم که شعار انتقام می دادند فقط مصرف داخلی داشت. بی ارزش تر از خون شهدای ترور برای قوه قضاییه آبروی نظام است. کسانی که حتی ایرانی هستند و صبح تا شام توهین و افترا به نظام می بندند و دروغ های شاخدار می گویند با کمال وقاحت حتی برعلیه ایران شکایت هم می کنند. و این همه از بی عرضگی قوه قضاییه است. بی عرضگی قوه قضاییه علاوه بر قبول کاپیتولاسیون، داشتن وکلای ضد انقلاب است. کانون وکلا و همه قانونی آن شیفته غرب هستند و چون مواد درسی انها از غرب ترجمه شده لذا هیچ کار غیر قانونی در عملکرد آنها نمی بینند. و برای همین هیچ شکایتی را مطرح نمی نمایند. تعجب این است که چرا دادستان که به خاطر یک سگ گردانی حکم صادر و چند نفر را دستگیر می کند حاضر نیست کوچکتیرین استیفای حقوقی برای ملت ایران در برابر ضد انقلاب و خارج نشین و دشمنان خارجی انجام دهد. شاید آن را وظیفه وزارت خارجه می داند ولی وزارت خارجه هم به همین شکل است. لیبرالها نمی گذارند کوچکترین شکایتی علیه دشمنان قسم خورده بشود. نهایتا سخنگو در یک جمله آن را تکذیب و یا محکوم می کند. حتی مفهوم محکوم کردن را هم نمی دانند یا نمی خواهند بدانند. کسی که محکوم است باید به مجازات برسد. فرار آنها از مجازات یعنی مجوز انجام مکرر این جنایت. سازمان ملل این دوگانگی را بخوبی نشان داده است وقتی اسرائیل محکوم می شود به بایگانی منتقل می گردد و اسرائیل به جنایات خود علیه بشریت ادامه می دهد. ولی وقتی ایران محکوم می شود سایه جنگ بر سر ان می افتد حتی هنوز محکوم نشده ناوهای جنگی امریکا به حرکت در می آیند. اگر محکوم کردن وزارت خارجه واقعی است باید ناوهای جنگی ایران هم بلافاصله به حرکت در آیند ولی تا کنون هیچ مجازاتی اعمال نشده و انتقام شهادت سردار سلیمانی همچنان در هاله ابهام است. ما از رئیس جدید قوه قضاییه می خواهیم در صدر مسایل حقوقی، استفای حق مردم مظلوم ایران قرار گیرد. چه اگر مجرمین فرای محکوم و مجازات نشوند راه برای مجرمین اینده باز می شود تا حتی یک الف بچه هم این کار را بکند و شخصی مثل فرهادی بگوید ایران سرکوبگر است و دنیا با جوبایدن بهتر خواهد بود. چه کسانی اینها را پر رو کرده اند ایا جز مسامحه و سهل انگاری قوه قضاییه. اگر یکی از اینها دستگیر و مانند روح الله زم به دار مجازات آویخته شود بقیه شکر می خورند که دنبال چنین کاری بروند. قوه قضاییه باید راههای قانونی ان را هوار کند و مصوبات لازم را به مجلس و دولت پیشنهاد نماید و پیگیر تصویب انها باشد و مجرمان را برای همیشه از انجام جرم یا ادامه فساد پشیمان کند تا یک پیرزن ریشو امام زمان عج را شهید نکند
The silence of the judiciary about foreign criminals
All these crimes against Iran are committed abroad, but so far the judiciary has not done anything. If the issue is the extradition of criminals, firstly, why does it not announce the criminals and issue a sentence for them, and secondly, why does it not propose to the parliament to approve it. The mental image of the judiciary has so far been formed within the framework of capitulation, which means that whatever foreigners do, they must be tried in their own country, and if they had a license in their own country, it means nothing! It seems that no crime has taken place. Worse, Iranians are fugitives abroad. As soon as they cross the border into Iran, they are free from seven governments and no one is prosecuting them. From Reza Pahlavi to the leader of the hypocrites and gangs who are easily involved in thousands of assassination cases to these self-promoted people like Masih Ali Nejad and others. This means that the blood of our compatriots is wasted and 17,000 martyrs of assassination remain without revenge. Even those who chanted revenge had only domestic consumption. More valuable than the blood of the martyrs of terror for the judiciary is the reputation of the system. Those who are even Iranians and insult and slander the regime from morning till night and tell horned lies even shamelessly complain against Iran. And all this is due to the impudence of the judiciary. The ruthlessness of the judiciary, in addition to accepting capitulation, is having counter-revolutionary lawyers. The Bar Association and all its legal entities are fascinated by the West, and because their curriculum has been translated from the West, they do not see any illegal work in their practice. And for this reason, they do not file any complaint. One wonders why the prosecutor, who issues a verdict and arrests several people for running a dog, is not willing to make the slightest legal appeal for the Iranian nation against the counter-revolutionaries and expatriates and foreign enemies. It may be the job of the State Department, but so is the State Department. Liberals do not allow the slightest complaint to be made against sworn enemies. Finally, the speaker denies or condemns it in one sentence. They do not even know or do not want to know the meaning of condemnation. The one who is convicted must be punished. Their escape from punishment means permission to commit this crime repeatedly. The United Nations has clearly shown this dichotomy. When Israel is condemned, it is transferred to the archives, and Israel continues its crimes against humanity. But when Iran is condemned, the shadow of war falls on it, even if it has not yet been condemned, US warships move. If the condemnation of the Ministry of Foreign Affairs is real, the Iranian warships should also move immediately, but so far no punishment has been imposed and the revenge for the martyrdom of Sardar Soleimani is still in a state of ambiguity. We call on the new head of the judiciary to put the rights of the oppressed people of Iran at the forefront of legal issues. What if the criminals are not convicted and punished, the way will be opened for future criminals to do even one child and someone like Farhadi will say that Iran is oppressive and the world will be better off. Who has filled these things, except the negligence of the judiciary? If one of them is arrested and hanged like the spirit of God, the others will be thankful to pursue such a thing. The judiciary must find legal ways and propose the necessary approvals to the parliament and the government and pursue their approval and make the perpetrators regret committing a crime or continuing corruption forever so that a bearded old woman does not martyr the Imam of the Age.
صمت القضاء عن المجرمین الأجانب
کل هذه الجرائم بحق إیران مرتکبة فی الخارج ، ولکن القضاء حتى الآن لم یفعل شیئاً ، وإذا کان الأمر یتعلق بتسلیم المجرمین أولاً ، فلماذا لا تعلن المجرمین وتحکم علیهم ، وثانیاً لماذا تفعل ذلک؟ لا تقترح على البرلمان للموافقة علیه. الصورة الذهنیة للقضاء تشکلت حتى الآن فی إطار الاستسلام ، أی أنه مهما فعل الأجانب یجب محاکمتهم فی بلادهم ، وإذا کان لدیهم ترخیص فی بلدهم ، فهذا لا یعنی شیئًا! یبدو أنه لم تقع جریمة. والأسوأ من ذلک أن الإیرانیین فارون من العدالة فی الخارج. حالما یعبرون الحدود إلى إیران ، یتحررون من سبع حکومات ولا أحد یلاحقهم. من رضا بهلوی إلى زعیم المنافقین والعصابات الذین یتورطون بسهولة فی الآلاف من حالات الاغتیال إلى هؤلاء الأشخاص الذین روجوا لأنفسهم مثل مسیح علی نجاد وآخرین وهذا یعنی أن دماء مواطنینا تهدر وأن 17 ألف شهید اغتیال لا یزالون بلا ثأر. حتى أولئک الذین هتفوا بالانتقام لم یکن لدیهم سوى الاستهلاک المحلی. أثمن من دماء شهداء الإرهاب على القضاء سمعة النظام. أولئک الذین هم حتى إیرانیون ویهینون النظام ویقذفونه من الصباح حتى اللیل ویخبرون بأکاذیب قرنیة یشکون حتى بلا خجل من إیران. وکل هذا بسبب وقاحة القضاء. إن قسوة القضاء ، بالإضافة إلى قبول الاستسلام ، هی وجود محامین مناهضین للثورة. نقابة المحامین وجمیع کیاناتها القانونیة مفتونون بالغرب ، ولأن مناهجهم قد تمت ترجمتها من الغرب ، فهم لا یرون أی عمل غیر قانونی فی ممارستهم. ولهذا السبب لا یتقدمون بأی شکوى. یتساءل المرء عن سبب عدم استعداد المدعی العام ، الذی یصدر حکماً ویقبض على العدید من الأشخاص بسبب إدارته لکلب ، لتقدیم أدنى استئناف قانونی للأمة الإیرانیة ضد أعداء الثورة والمغتربین والأعداء الأجانب. قد تکون هذه مهمة وزارة الخارجیة ، لکن وزارة الخارجیة کذلک. اللیبرالیون لا یسمحون بتقدیم أدنى شکوى ضد الأعداء اللدودین. أخیرًا ، ینفی المتحدث ذلک أو یدینه فی جملة واحدة. إنهم لا یعرفون حتى أو لا یریدون أن یعرفوا معنى الإدانة. یجب معاقبة المحکوم علیه. هروبهم من العقاب یعنی السماح لهم بارتکاب هذه الجریمة بشکل متکرر. لقد أظهرت الأمم المتحدة بوضوح هذا الانقسام ، فعند إدانة إسرائیل ، یتم نقلها إلى الأرشیف ، وتواصل إسرائیل جرائمها ضد الإنسانیة. ولکن عندما یتم إدانة إیران ، یلوح شبح الحرب علیها ، حتى لو لم یتم إدانتها بعد ، تتحرک السفن الحربیة الأمریکیة. إذا کانت إدانة وزارة الخارجیة حقیقیة ، فیجب أن تتحرک السفن الحربیة الإیرانیة على الفور ، لکن حتى الآن لم یتم توقیع أی عقوبة ، ولا یزال الانتقام لاستشهاد سردار سلیمانی فی حالة من الغموض. ندعو رئیس القضاء الجدید إلى وضع حقوق المظلومین فی إیران فی مقدمة القضایا القانونیة. ماذا لو لم تتم إدانة المجرمین ومعاقبتهم ، فسیتم فتح الطریق أمام مجرمی المستقبل حتى یفعلوا حتى طفل واحد وسیقول شخص مثل فرهادی إن إیران قمعیة وأن العالم سیکون أفضل حالًا. من ملأ هذه الأمور إلا تقصیر القضاء؟ إذا تم القبض على أحدهم وشنقه مثل روح الله ، فسیکون الآخرون شاکرین لمتابعة مثل هذا الشیء. یجب على القضاء إیجاد السبل القانونیة واقتراح الموافقات اللازمة على مجلس النواب والحکومة ومتابعة موافقتها وجعل الجناة یندمون على ارتکاب جریمة أو استمرار الفساد إلى الأبد حتى لا تستشهد العجوز الملتحیة إمام العصر .
Heshtja e gjyqësorit për kriminelët e huaj
Të gjitha këto krime kundër Iranit janë kryer jashtë vendit, por deri më tani gjyqësori nuk ka bërë asgjë. Nëse çështja është ekstradimi i kriminelëve, së pari, pse nuk njofton kriminelët dhe nuk jep një dënim për ta, dhe së dyti, pse e bën këtë të mos i propozojë parlamentit ta miratojë atë. Imazhi mendor i gjyqësorit deri më tani është formuar në kuadrin e kapitullimit, që do të thotë se çfarëdo që bëjnë të huajt, ata duhet të gjykohen në vendin e tyre, dhe nëse ata kishin licencë në vendin e tyre, nuk do të thotë asgjë! Duket se nuk ka ndodhur asnjë krim. Më keq, iranianët janë të arratisur jashtë vendit. Sapo kalojnë kufirin me Iranin, ata janë të lirë nga shtatë qeveri dhe askush nuk po i ndjek ata penalisht. Nga Reza Pahlavi te kreu i hipokritëve dhe bandave të cilët përfshihen lehtësisht në mijëra raste vrasjesh deri te këta njerëz të vetë-promovuar si Masih Ali Nejad dhe të tjerët Kjo do të thotë që gjaku i bashkatdhetarëve tanë është tretur dhe 17,000 martirë të atentatit mbeten pa hakmarrje. Edhe ata që brohorisnin hakmarrje kishin vetëm konsum të brendshëm. Më i vlefshëm se gjaku i dëshmorëve të terrorit për gjyqësorin është reputacioni i sistemit. Ata që janë madje iranianë dhe fyejnë dhe shpifin për regjimin nga mëngjesi deri në mbrëmje dhe thonë gënjeshtra me brirë, madje ankohen paturpësisht kundër Iranit. Dhe e gjithë kjo është për shkak të paturpësisë së gjyqësorit. Pamëshirshmëria e gjyqësorit, përveç pranimit të kapitullimit, ka edhe avokatë kundërrevolucionarë. Dhoma e Avokatisë dhe të gjithë personat juridikë të saj janë të magjepsur nga Perëndimi, dhe për shkak se kurrikula e tyre është përkthyer nga Perëndimi, ata nuk shohin ndonjë punë të paligjshme në praktikën e tyre. Dhe për këtë arsye, ata nuk paraqesin asnjë ankesë. Dikush pyet veten pse prokurori, i cili lëshon një vendim dhe arreston disa njerëz për vrapimin e një qeni, nuk është i gatshëm të bëjë thirrjen më të vogël ligjore për kombin iranian kundër kundër-revolucionarëve dhe mërgimtarëve dhe armiqve të huaj. Mund të jetë detyra e Departamentit të Shtetit, por edhe Departamenti i Shtetit. Liberalët nuk lejojnë që ankesa më e vogël të bëhet kundër armiqve të betuar. Më në fund, folësi e mohon ose e dënon atë me një fjali. Ata as nuk e dinë ose nuk duan ta dinë kuptimin e dënimit. Ai që është i dënuar duhet të dënohet. Arratisja e tyre nga ndëshkimi do të thotë leje për të kryer këtë krim në mënyrë të përsëritur. Kombet e Bashkuara e kanë treguar qartë këtë dyzim. Kur Izraeli dënohet, ai transferohet në arkiva dhe Izraeli vazhdon krimet e tij kundër njerëzimit. Por kur Irani dënohet, hija e luftës bie mbi të, edhe nëse nuk është dënuar ende, anijet luftarake të SHBA lëvizin. Nëse dënimi i Ministrisë së Punëve të Jashtme është i vërtetë, anijet luftarake iraniane duhet gjithashtu të lëvizin menjëherë, por deri më tani nuk është vendosur asnjë ndëshkim dhe hakmarrja për martirizimin e Sardar Soleimani është ende në një paqartësi. Ne i bëjmë thirrje kreut të ri të gjyqësorit të vërë të drejtat e popullit të shtypur të Iranit në ballë të çështjeve ligjore. Po nëse kriminelët nuk dënohen dhe dënohen, kriminelët e ardhshëm do të hapen rruga për të bërë edhe një fëmijë dhe dikush si Farhadi do të thotë se Irani është shtypës dhe bota do të jetë më mirë. Kush i ka mbushur këto gjëra, përveç neglizhencës së gjyqësorit? Nëse njëri prej tyre arrestohet dhe varet si fryma e Zotit, të tjerët do të jenë mirënjohës për të ndjekur një gjë të tillë. Gjyqësori duhet të gjejë mënyra ligjore dhe t"i propozojë miratimet e nevojshme parlamentit dhe qeverisë dhe të ndjekë miratimin e tyre dhe t"i bëjë autorët të pendohen që kanë kryer një krim ose duke vazhduar korrupsionin përgjithmonë, në mënyrë që një plakë me mjekër të mos martojë Imamin e Epokës
