اصول و مبانی مدیریت در غرب، چنان ابتدایی است که از مدیریت شکم و: زیر شکم بالاتر نمی رود.همانطور که امام خمینی فرمود: اقتصاد مال خر است باید گفت: مدیریت علمی هم مال گوریل است. زیرا هدف مدیریت، حداکثر بهره از حداقل هزینه است! بهره وری یعنی اینکه از انسان به اندازه گوریل کار بکشند، ولی به اندازه مورچه به او غذا بدهند. به همین جهت پدر مدیریت علمی یعنی تیلور، انسان را گوریل باهوش معرفی کرده است. در حالیکه اسلام به مدیریت بر دلها و مغز ها تاکید دارد، رسیدگی به شکم و زیر شکم را محدود می کند. امام سجاد می فرماید : خدایا ما را برای کاری موفق بدار، که برای ان آفریدی! یعنی اصل رضامندی از مدیرت جهان. در اسلام مدیر و مدبر فقط خداست. زیرا او هستی بخش است، هرچه در هستی است چه مادی و معنوی، چه سخت افزاری و نرم افزاری، خدا به انسان بخشیده است. لذا وظیفه انسان تشکر است، شکر یعنی اینکه سوال کنیم: چه کاری باید انجام دهیم که: مورد نظر خدا باشد.
پیامبر هم می فرماید اگر کسی مطیع خدا شود، خداوند هم همه را مطیع او می گرداند. یعنی یک سلسله مراتب فرماندهی و فرمانبری واقعی . وحدت فرماندهی هم حفظ می شود. یعنی مدیر اصلی خداوند است. بقیه مدیران زیر مجموعه او هستند. فرضا ردیف اول معصومین قرار دارند، در ردیف دوم انبیا و اولیا و در ردیف سوم ببعد هم، علما و شهدا و صدیقین و غیره. در ردیف اول معصومین هستند یعنی: کسانی که مطیع کامل خدا بوده، و کوچکترین انحرافی از دستورات خدا نداشته باشند. ردیف دوم ممکن است خطا غیر عمدی داشته باشند، که بواسطه آن به درجه معصومیت(امامت) نرسیدند. علت این امر کامل نبودن رضامندی است. یعنی گاهی از خدا علت فرمان او را سوال می کردند! مثلا حضرت آدم با اینکه میدانست ولی از گندم خورد. و از بهشت بیرون شد یا صالح سوال کرد از چگونگی زنده شدن مرده ها! یا حضرت موسی سوال می کند: آیا من میتوانم ترا ببینم؟ و خداوند می فرماید لن ترانی. اما حضرت علی یا پیامبر اسلام می فرمایند: اگر همه پرده ها کنار رود، در شناخت ما از خدا هیچ تغییری حاصل نمی شود. علت این امر هم آن است که: وجود نازنین این دو، و بنا بر نقلی حضرت فاطمه س، قبل از خلقت بوده و خداوند دنیا را، به خاطر اینها آفریده است.(لولاک لما خلقت الافلاک) یا وقتی به امام حسین ع می فرمایند(ان الله ان شا یراک قتیلا) خداوند دوست دارد: تو را کشته شده ببیند، ایشان در آخرین لحظه زیر تیغ جلاد، جواب می فرماید(رضا بقضاوک) خدایا به آنچه تو دوست داری راضی هستم. و رضامندی نیز از همین جا انتخاب شده است. یعنی مدیری که به اطاعت از خدا، ولو به زیان خودش باشد راضی است. و لذا کسانی که راضی نیستند و یا بدتر اعتراض هم می کنند در ردیف های بعدی هستند: به این ترتیب مدیران بعدی به نسبت یقین(ایمان) و اطاعت(اجرا) رتبه بندی می شوند. درجات بهشت همان سلسل مراتب رضامندان است. مراتب رضامندی را سیر و سلوک یا همان استراتژی می گویند که از نظر امام خمینی بر سه درجه است: علم، ایمان ، اطمینان، اما برخی به تعداد7یا 10و 70نیز گفته اند. که ناشی از همان سه موضوع فوق است. یعنی برای رسیدن به مدیریت رضامندی ابتدا باید شناخت کافی از خدا پیدا کرد، سپس به شناخت های خود ایمان اطمینان حاصل نمود. خروجی چنین استراتژی و برنامه ها، این است که حیطه مدیریت فراتر از زمان و مکان می شود. به همین دلیل می گویند: مدیریت 20میلیون زائر اربعین با خود امام حسین ع است! چه از لحاظ سلامت و تغذیه و بیتوته و. یا اینکه گفته می شود: امام زمان در بین ما است، و جهان را مدیریت می کند.
Satisfactory management
The principles and foundations of management in the West are so basic that it does not go beyond the management of the abdomen and: below the abdomen. As Imam Khomeini said: The economy belongs to the donkey, it should be said: scientific management also belongs to the gorilla. Because the goal of management is to maximize the benefit of the minimum cost! Productivity means working as much as a gorilla, but feeding him as much as an ant. That is why the father of scientific management, Taylor, has introduced man as an intelligent gorilla. While Islam emphasizes management on the hearts and brains, it limits the care of the abdomen and lower abdomen. Imam Sajjad says: God bless us for a successful work, for which you created! That is the principle of satisfaction with world management. In Islam, only God is the manager and mastermind. Because he is the creator, everything in existence, whether material and spiritual, whether hardware and software, God has given to man. Therefore, it is the duty of man to give thanks, thanks means to ask: what should we do that: is what God wants. The Prophet also said that if someone obeys God, God will make everyone obey him. That is, a hierarchy of true command and obedience. The unity of command is also maintained. That is, he is the main manager of God. The rest of the managers are under him. Supposedly, the infallibles are in the first row, the prophets and saints are in the second row, and the scholars, martyrs, the righteous, and so on are in the third row. In the first row are the infallibles, that is: those who are completely obedient to God, and do not deviate in the slightest from God"s commands. The second row may have made an unintentional mistake, due to which they did not reach the degree of infallibility (Imamate). The reason for this is the lack of complete satisfaction. That is, sometimes they asked God the reason for his command! For example, although Adam knew, he ate wheat. And he came out of heaven or Saleh asked how the dead are resurrected! Or Moses asks: Can I see you? And God says not. But Imam Ali or the Prophet of Islam says: If all the curtains are removed, there will be no change in our knowledge of God. The reason for this is that: The precious existence of these two, and according to the narration of Hazrat Fatima, was before creation and God created the world because of these. God loves: to see you killed, he answers at the last moment under the razor of the executioner () God, I am satisfied with what you love. And satisfaction is chosen from here. That is, a manager who is content to obey God, even to the detriment of himself. And so those who are dissatisfied or even worse protest are in the next rows: in this way the next managers are ranked in terms of certainty (faith) and obedience (performance). The degrees of heaven are the hierarchy of the satisfied. The level of satisfaction is called conduct or the same strategy, which according to Imam Khomeini is based on three levels: knowledge, faith, confidence, but some have also said 7, 10 and 70. Which : arises from the same three issues as above. That is, in order to achieve satisfaction management, one must first know enough about God, then make sure of one"s own knowledge of faith. The output of such strategies and programs is that the field of management goes beyond time and place. For this reason, they say: The management of 20 million Arbaeen pilgrims is with Imam Hussein himself! What in terms of health and nutrition and bitumen and. Or it is said: Imam Zaman is among us, and he manages the world.
إدارة مرضیة
إن أصول الإدارة وأسسها فی الغرب أساسیة لدرجة أنها لا تتعدى إدارة البطن و: أسفل البطن ، وکما قال الإمام الخمینی: الاقتصاد ملک للحمار ، ینبغی أن یقال: الإدارة العلمیة تنتمی أیضًا للغوریلا. لأن هدف الإدارة هو تعظیم الاستفادة من الحد الأدنى من التکلفة! الإنتاجیة تعنی العمل مثل الغوریلا ، ولکن إطعامه مثل النملة. هذا هو السبب فی أن تیلور ، والد الإدارة العلمیة ، قد قدم الإنسان على أنه غوریلا ذکی. بینما یؤکد الإسلام على إدارة القلوب والأدمغة ، إلا أنه یحد من العنایة بالبطن وأسفل البطن. یقول الإمام سجاد: بارک الله فینا بعمل ناجح خلقت من أجله! هذا هو مبدأ الرضا عن الإدارة العالمیة. فی الإسلام ، الله وحده هو المدیر والعقل. لأنه هو الخالق ، کل شیء فی الوجود ، مادیًا وروحیًا ، سواء أکان من أجهزة وبرامج ، وهب الله للإنسان. لذلک ، من واجب الإنسان أن یشکر ، والشکر یعنی أن نسأل: ما الذی یجب أن نفعله: هذا ما یریده الله. وقال النبی أیضًا إنه إذا أطاع أحد الله ، فإن الله سیجعل الجمیع یطیعونه. وهذا هو ، التسلسل الهرمی للقیادة الحقیقیة والطاعة. کما یتم الحفاظ على وحدة القیادة. أی أنه المدیر الرئیسی لله. بقیة المدیرین تحت قیادته. یفترض أن المعصومین فی الصف الأول والأنبیاء والقدیسین فی الصف الثانی والعلماء والشهداء والصادقون وما إلى ذلک فی الصف الثالث. فی الصف الأول یوجد المعصومون ، أی: أولئک الذین یطیعون الله تمامًا ، ولا یحیدون بأی شکل عن أوامر الله. قد یکون الصف الثانی قد ارتکب خطأ غیر مقصود ، بسببه لم یصل إلى درجة العصمة (الإمامة). والسبب فی ذلک هو عدم الرضا الکامل. أی أنهم یسألون الله أحیانًا عن سبب أمره! على سبیل المثال ، على الرغم من علم آدم ، فقد أکل القمح. وخرج من الجنة أو سأل صالح کیف یبعث الموتى! أو یسأل موسى: هل أستطیع رؤیتک؟ والله یقول لین ترانی. لکن الإمام علی أو نبی الإسلام یقول: لو أزیلت الستائر ، فلن یتغیر معرفتنا بالله. والسبب فی ذلک: أن الوجود الثمین لهذین ، ووفقًا لروایة حضرة فاطمة ، کان قبل الخلق وخلق الله العالم بسبب هؤلاء. یحب الله: أن یراک تقتل ، یجیب فی اللحظة الأخیرة تحت موس الجلاد () الله إکتفی بما تحب. ویتم اختیار الرضا من هنا. أی ، المدیر الذی یرضى بطاعة الله ، حتى على حساب نفسه. وهکذا فإن أولئک غیر الراضین أو الأسوأ من الاحتجاج یقعون فی الصفوف التالیة: بهذه الطریقة یتم ترتیب المدیرین التالیین من حیث الیقین (الإیمان) والطاعة (الأداء). درجات السماء هی هرمیة راضین. یُطلق على مستوى الرضا اسم السلوک أو نفس الاستراتیجیة ، والتی تستند وفقًا للإمام الخمینی إلى ثلاثة مستویات: المعرفة والإیمان والثقة ، لکن البعض قال أیضًا 7 و 10 و 70. والتی تنشأ من نفس القضایا الثلاث المذکورة أعلاه. أی ، لتحقیق إدارة مرضیة ، یجب على المرء أولاً أن یعرف ما یکفی عن الله ، ثم التأکد من معرفة المرء للإیمان. ناتج مثل هذه الاستراتیجیات والبرامج هو أن مجال الإدارة یتجاوز الزمان والمکان. ولهذا یقولون: إدارة 20 ملیون حاج فی الأربعین مع الإمام الحسین نفسه! ماذا من حیث الصحة والتغذیة والقار و. أو یقال: الإمام زمان بیننا وهو یدیر الدنیا.
Menaxhim i kënaqshëm
Parimet dhe bazat e menaxhimit në Perëndim janë aq themelore saqë nuk shkon përtej menaxhimit të barkut dhe: poshtë barkut. Siç tha Imam Khomeini: Ekonomia i përket gomarit, duhet thënë: menaxhmenti shkencor gjithashtu i përket te gorilja. Sepse qëllimi i menaxhimit është të maksimizojë përfitimin e kostos minimale! Produktiviteti do të thotë të punosh sa një gorillë, por ta ushqesh atë aq shumë sa një milingonë. Kjo është arsyeja pse babai i menaxhimit shkencor, Taylor, e ka prezantuar njeriun si një gorillë inteligjente. Ndërsa Islami thekson menaxhimin në zemrat dhe trurin, ai kufizon kujdesin për barkun dhe barkun e poshtëm. Imam Sajjad thotë: Zoti na bekoftë për një punë të suksesshme, për të cilën keni krijuar! Ky është parimi i kënaqësisë me menaxhimin e botës. Në Islam, vetëm Zoti është menaxheri dhe organizatori. Për shkak se ai është krijuesi, gjithçka në ekzistencë, qoftë materiale dhe shpirtërore, qoftë harduer dhe softuer, Zoti i ka dhënë njeriut. Prandaj, është detyra e njeriut të falënderojë, falënderim do të thotë të pyesë: çfarë duhet të bëjmë që: është ajo që Zoti dëshiron. Profeti gjithashtu tha se nëse dikush i bindet Zotit, Zoti do t"i bëjë të gjithë t"i binden atij. Kjo është, një hierarki e komandës dhe bindjes së vërtetë. Ruhet edhe uniteti i komandës. Kjo është, ai është menaxheri kryesor i Zotit. Pjesa tjetër e menaxherëve janë nën të. Me sa duket, të pagabuarit janë në rreshtin e parë, profetët dhe shenjtorët janë në rreshtin e dytë, dhe dijetarët, dëshmorët, njerëzit e vërtetë, etj janë në rreshtin e tretë. Në rreshtin e parë janë të pagabueshëm, domethënë: ata që i binden plotësisht Zotit dhe nuk devijojnë as më së paku nga urdhrat e Zotit. Rreshti i dytë mund të ketë bërë një gabim të paqëllimtë, për shkak të të cilit ata nuk arritën shkallën e pagabueshmërisë (Imamatit). Arsyeja për këtë është mungesa e kënaqësisë së plotë. Kjo është, ndonjëherë ata e pyetën Zotin arsyen e urdhërit të tij! Për shembull, edhe pse Adami e dinte, ai hëngri grurë. Dhe ai doli nga parajsa ose Saleh pyeti se si ringjallen të vdekurit! Ose Moisiu pyet: A mund të të shoh? Dhe Zoti thotë Len Trani. Por Imam Aliu ose Profeti i Islamit thotë: Nëse hiqen të gjitha perdet, nuk do të ketë ndryshim në njohjen tonë për Zotin. Arsyeja për këtë është se: Ekzistenca e çmuar e këtyre të dyve, dhe sipas transmetimit të Hazret Fatima, ishte para krijimit dhe Zoti e krijoi botën për shkak të këtyre. brisk i xhelatit (Reza Baqadawak) Zot, unë jam i kënaqur me atë që ti do. Dhe kënaqësia zgjidhet nga këtu. Kjo është, një menaxher që është i kënaqur t"i bindet Zotit, madje edhe në dëm të vetvetes. Dhe kështu ata që janë të pakënaqur ose protestë edhe më të keqe janë në rreshtat e ardhshëm: në këtë mënyrë menaxherët e radhës renditen për nga siguria (besimi) dhe bindja (performanca). Shkallët e parajsës janë hierarkia e të kënaqurve. Niveli i kënaqësisë quhet sjellje ose e njëjta strategji, e cila sipas Imam Khomeini bazohet në tre nivele: njohuri, besim, besim, por disa kanë thënë gjithashtu 7, 10 dhe 70. Që lind nga të njëjtat tre çështje si më sipër. Kjo do të thotë, për të arritur menaxhimin e kënaqësisë, së pari duhet të njohim mjaftueshëm për Zotin, pastaj të sigurohemi për njohuritë e veta të besimit. Rezultati i strategjive dhe programeve të tilla është se fusha e menaxhimit tejkalon kohën dhe vendin. Për këtë arsye, ata thonë: Menaxhimi i 20 milion pelegrinëve Arbainë është me vetë Imam Huseinin! Çfarë për sa i përket shëndetit dhe të ushqyerit dhe bitumit dhe. Ose thuhet: Imam Zaman është mes nesh, dhe ai administron botën.
